ساقی لقایی ، فعال حقوق بشر و حقوق زنان
هشتم مارس ، روز جهانی زن، روز جهانی مبارزات زنان علیه نابرابری! مردی در یکی از روستاهای کردستان، “مردانه” پای حرفش – که دو روز قبل در میدان روستا زده – می ایستد و دخترش زعفران را که زنی مطلقه با پنج فرزند است و “خیره سرانه” قصد ازدواج دوباره داشته می کشد و بدون مراسم رسمی دفن می کند.
۲۴ می . بفرین، دختر ۱۳ ساله در یکی از روستاهای کردستان در پی بگو مگویی با پدرش خود را از ماشین در حال حرکت به بیرون پرت می کند. پدر ترمز دستی را می کشد و پیاده می شود. نه برای نجات جان دختر! پدر پیاده می شود و در پی ضربات مکرر لگد به سر دخترک در مقابل چشم سایر اعضای خانواده اش و مردم محل او را از پای در می آورد. دخالت دیگران به جایی نمی رسد جز این که چشم مادر بفرین هم به خاطر اصرار برای جلوگیری از کشته شدن دخترش از کاسه در می آید.
این دو حادثه آن قدر خبری نمی شود که بدانیم عاقبت قاتلان به کجا رسید. گفته می شود پدر زعفران به شش ماه حبس محکوم شده و پدر بفرین که برای حضور در مراسم ختم مقتولش آزاد شده، به زندان بازگردانده نمی شود.
۱۵ آوریل مجرمی به رای قاضی برای تحقیر شدن با لباس سرخ زنانه ی کُردی در مریوان گردانده می شود. زنان مریوانی در خیابانهای شهر اعتراض می کنند و از سوی مقامات انتظامی کتک می خورند. در پی آن کمپینی مردانه شکل می گیرد. مردان کُرد و غیرکُرد لباس زنانه ی کُردی می پوشند و عکسشان را در اینترنت منتشر می کنند که نشان دهند “زن بودن حقیر بودن نیست”. کمپین مورد توجه محافل خبری جهانی قرار می گیرد و چنان می شود که فرمانده نیروی انتظامی جمهوری اسلامی از این اقدام عذرخواهی می کند.
مردان کُرد به همراهی مردان دیگری از سراسر ایران برای دفاع از حرمت لباس زنانی کمپین می کنند که صاحب لباس به دست ِ مردان ِ خانواده اش کشته می شود.
راستی چرا؟ چرا لباس ِ زنانه از جان ِ زنان ارزشمندتر است؟ یا ارزش خبری اش بیشتر؟ آیا اولی ظلمی اجتماعی ست و دومی دعوایی خانوادگی که نباید در آن دخالت کنیم؟
“تکبیر برادران!”
۲۴ می . بفرین، دختر ۱۳ ساله در یکی از روستاهای کردستان در پی بگو مگویی با پدرش خود را از ماشین در حال حرکت به بیرون پرت می کند. پدر ترمز دستی را می کشد و پیاده می شود. نه برای نجات جان دختر! پدر پیاده می شود و در پی ضربات مکرر لگد به سر دخترک در مقابل چشم سایر اعضای خانواده اش و مردم محل او را از پای در می آورد. دخالت دیگران به جایی نمی رسد جز این که چشم مادر بفرین هم به خاطر اصرار برای جلوگیری از کشته شدن دخترش از کاسه در می آید.
این دو حادثه آن قدر خبری نمی شود که بدانیم عاقبت قاتلان به کجا رسید. گفته می شود پدر زعفران به شش ماه حبس محکوم شده و پدر بفرین که برای حضور در مراسم ختم مقتولش آزاد شده، به زندان بازگردانده نمی شود.
۱۵ آوریل مجرمی به رای قاضی برای تحقیر شدن با لباس سرخ زنانه ی کُردی در مریوان گردانده می شود. زنان مریوانی در خیابانهای شهر اعتراض می کنند و از سوی مقامات انتظامی کتک می خورند. در پی آن کمپینی مردانه شکل می گیرد. مردان کُرد و غیرکُرد لباس زنانه ی کُردی می پوشند و عکسشان را در اینترنت منتشر می کنند که نشان دهند “زن بودن حقیر بودن نیست”. کمپین مورد توجه محافل خبری جهانی قرار می گیرد و چنان می شود که فرمانده نیروی انتظامی جمهوری اسلامی از این اقدام عذرخواهی می کند.
مردان کُرد به همراهی مردان دیگری از سراسر ایران برای دفاع از حرمت لباس زنانی کمپین می کنند که صاحب لباس به دست ِ مردان ِ خانواده اش کشته می شود.
راستی چرا؟ چرا لباس ِ زنانه از جان ِ زنان ارزشمندتر است؟ یا ارزش خبری اش بیشتر؟ آیا اولی ظلمی اجتماعی ست و دومی دعوایی خانوادگی که نباید در آن دخالت کنیم؟
“تکبیر برادران!”
Tags: بفرین, زعفران, قتل ناموسی, کمپین زن بودن ابزار تحقیر و تنبیه هیچ کس نیست, کورد
با سلام من فکر میکنم مسئله نباید از شکل اصلیش خارج بشه توهین به لباس کردی اصل اعتراض ما نبود لباسی که من تن آن شخص دیدم یک شلوار قرمز یک تیشرت مردانه کرم رنگ ویک روسری قرمز بود به نظرم اصلا شکل لباس کردی وترکی و…. مهم نیست مهم اینه که به پوشش زنانه مجرمی را نه محاکمه بلکه تحقیر میکنند واین توهین به شعور وکرامت انسانی زن به عنوان نیمی از جامعه بشریه ومن اینو کاملا در یک مقاله رو پیجم توضیح دادهام زن کرد هم بی شک مثل زنان سراسر دنیا تحقیر میشن ومورد خشونت قرار میگیرند اما جدای از بقیه نیستند ودرماجرای مریوان ناسیونالیستهای افراظی از آب گل آلود ماهی گرفتند و اصل قضصه لوث شد