ولوم: محمود احمدینژاد، رئیس جمهوری ایران پا بر جای پای دیکتاتورهای مخلوع عربی میگذارد تا با استفاده ازفوتبال، که یکی از بزرگترین علایق مردم ایران است چهره مخدوش خود را ترمیم کند.
سیاستهای اقتصادی احمدینژاد با وجود تحریم های سخت بین المللی مورد حمله قرار گرفته، به طوریکه او قدرت خود را در آستانه انتخابات ریاست جمهوری سال آینده رو به افول می بیند. او دیداری غیرمنتظره از اردوی آمادگی تیم ملی فوتبال ایران پیش از بازی های انتخابی جام جهانی ۲۰۱۴ در مقابل کره جنوبی داشت. احمدینژاد در حین دیدار از تمرینات تیم ملی پس از دست دادن با علی کریمی سریعا از وی دور شد. کریمی بازیکنی است که در بازیهای بین المللی سال ۲۰۰۹ در اعتراض به تقلب در انتخابات ریاست جمهوری مچ بندی سبز به دست خود بسته بود.
دیدار احمدینژاد تکرار تلاشهای حسنی مبارک در مصر، زین العابدین بن علی در تونس و عبدالله صالح در یمن برای استفاده از اعتبار فوتبال برای بالا بردن محبوبیت خود در سال ۲۰۱۱ یعنی پیش از سرنگونی‌شان است.
تنها در جایی مانند ایران، تب فوتبال با شور مذهبی برابری می کند. کارلوس کیروش در مصاحبه ای با شبکه ی برنامه های تفریحی و ورزشی (ESPN) در آمریکا گفت: “هیچ جای دیگری در دنیا چنین شوقی را ندیده ام” .
احمدی نژاد، طرفدار احساسی فوتبال، تسلط اندکی بر پشت صحنهی سیاستهای فدراسیون فوتبال ایران دارد و تلاشهای او در استفاده از فوتبال برای بالا بردن محبوبیتِ رو به افولش شکست خورده است. در این برههی زمانی دیدار سپ بلاتر رئیس هیأت فوتبال جهان (FIFA) از ایران، کمک غیرمنتظرهای برای تلاشهای احمدی نژاد به شمار میرود.
احمدی نژاد ضمن دیدار از اردوی تیم ملی گفت: “با اعتقاد به خودتان و با دانستن اینکه بهترین هستید، موفق خواهید شد. اگر خودتان را هم سطح بهترین تیم های دنیا بدانید به هدفتان خواهید رسید. می دانید که از نظر مهارت در میان بهترین های جهان هستیم.”
علی رغم پیروزی اخیر تیم ملی ایران، این شاید نشانه ای از خوش خیالی احمدی نژاد باشد در حالی که بدترین دشمن خود اوست. تحلیلگران فوتبال ایران معتقدند که تیم ملی ایران شبحی از تیم ملی موفق این کشور در جام جهانی ۱۹۹۸ است که به علت فساد مالی و مداخلهی سیاسی، درآمد بازیکناناش بیشتر از بازیکنانِ بوندسلیگای آلمان و لیگ آمریکا است.
فوتبال ایران، چهارده سال قبل در دوران طلایی‌اش در جام جهانی ۱۹۹۸ خوش درخشید، ورزش ایران همواره در سراشیبی قرار دارد که از مهمترین دلایلش فساد در بازار نقل و انتقالات بازیکنان و مداخله سیاسی است. تا به امروز مدیران باشگاهها و حتی مدیران فنی تیم ها بدون توجه به مهارتهای مدیریتی و براساس وابستگی سیاسی منصوب میشدند.
نیلوفر مومنی در گفتگو با سایت ورزشی گل میگوید: ” تعداد کمی سازمان ورزشی مرتبط با جوانان وجود دارد که موفق باشند. گویندگان تلویزیون دولتی ایران دائماً دلایل ساختگی و نادرستی برای عدم پخش مسابقات داخلی دارند، البته مسابقات دو تیمِ قرمز و آبی تهران که دولت در آنها سرمایه گذاری کرده از این قاعده مستثنی است. علاوه بر این فساد در قراردادهای انتقال بازیکنان بسیار شایع است، از لیگ گرفته تا بازیکنان و دلالها، هیچکدام بی تقصیر نیستند و سالها زمان خواهد برد تا این سیستم آشفته اصلاح گردد.”
مطمئناً فوتبال ایران از تحریمهای تحمیلی آمریکا، اروپا و سازمان ملل متحد به دلیل برنامه های هسته ای مستثنی نخواهد بود. داوران ایرانی برای گرفتن دستمزد داوریشان در بازیهای بین المللی توسط کنفدراسیون آسیا (AFC) با مشکلات فراوانی مواجه هستند. ماه گذشته کنفدراسیون آسیا قادر نبود تا برای فدراسیون فوتبال این کشور مبلغ یک میلیون دلار واریز کند.
در این رابطه، علی کفاشیان رئیس فدراسیون فوتبال ایران ماه گذشته گفت: “هیچ پایه و اساسی برای تحریم پول ایران توسط دولت آمریکا وجود ندارد. فدراسیون فوتبال سازمانی غیر دولتی است و هیچ کاری با سیاست ندارد. همچین با کنفدراسیون آسیا و چندین نهاد دیگر در این رابطه گفتگو داشتیم، ما ناامید هستیم زیرا گفتگوها فایده ای نداشت.
سال ۲۰۰۹ ویکی‌لیکس افشا کرد که چگونه پیش از انتخابات بحث‌برانگیز ریاست جمهوری در آن زمان، احمدینژاد از تیم ملی جهت کسب محبوبیت خود استفاده نمود. در انتخابات سال آینده، احمدی نژاد کاندیدا نخواهد بود، اما اعتقاد بر آن است که وی جهت کسب موقعیت در دولت تلاش خواهد کرد.
احمدی نژاد برای ارتباط با تیم ملی فوتبال بسیار تلاش می کند و تاکتیک وی در ماه مارس – زمانی که معروف به “نحسی و بدقدمی” برای تیم ملی بود – نتیجه ای معکوس به مراه داشت و این تیم بعد از ورود او به استادیوم، در دقایق پایانی مقابل عربستان شکست خورد. این اتفاق با شکست تیم ملی کشتی ایران با حضور وی مصادف شد و طوفانی از پیام های کوتاه تلفنی وجوک های اینترنتی به راه افتاد که شخص رئیس جمهور را مسئول باخت تیم های ملی می دانستند.
پیش از آن، احمدی نژاد تا آنجا پیش رفت که در سال ۲۰۰۶ ممنوعیت حضور زنان در استادیوم های فوتبال را لغو کرد، اما در همان ابتدا با مخالفت عموم وسید علی خامنه ای رهبر ایران روبرو شد.
فوتبال برای دیکتاتوری مانند احمدی نژاد به مثابه شمشیری دولبه است، که هم ایجادِ موقعیت می کند و هم به منزله ی تهدید است. سال گذشته مراسم تشییع جنازهی یکی از بازیکنان مشهور فوتبال(ناصر حجازی) در استادیوم آزادی با اعتراض علیه احمدی نژاد برگزار شد.
گزارش ها حاکی از آن بود که دهها هزار نفر در مراسم ترحیم ناصر حجازی، دروازه بان محبوب و منتقد صریح احمدی نژاد حضور داشتند. در اتفاقی نادر حدود هزار زن ایرانی برای حضور در مراسم اجازه ی ورود به استادیوم یافتند.
عزاداران با اشاره به انتقادات حجازی علیه سیاست اقتصادی رئیس جمهور ایران شعار می دادند: “اسطوره ی مردمی همینه همینه”. حجازی از اختلاف بین درآمد و میزان بودجه کشور که به اقشار فرو دست بیشتر فشار وارد میکرد انتقاد کرده بود. همچنین عزادارن فریاد می زدند: “خداحافظ ناصرخان حجازی” و “حجازی بلند شو ایران بی قراره”
قدم گذاشتن جای پای حاکمان مخلوع عربی با اعتراض مردم مواجه شد. مسابقات حرفه ای فوتبال ایران سال گذشته، برای ممانعت از تظاهرات دولتی در سی و دومین سالگرد پیروزی انقلاب موقتاً به حالت تعلیق درآمد.
جیمز ام. دورسی، عضو ارشد مدرسه ی مطالعات بین المللی اس.رجاراتنام در نانیانگ دانشگاه فنی سنگاپور و نویسنده وبلاگ (آشفتگی در فوتبال خاورمیانه) The Turbulent World of Middle East Soccer.
منبع: Weakened Ahmadinejad seeks to revive his fortunes with soccer
مترجم: ا.م
Tags: احمدی نژاد, ایران, جیمز دورسی, فوتبال