تاریخ انتشار: چهارشنبه, ۳۰ آذر ۱۳۹۰
در واکنش به تصویر منتشره شده‌ی سه سرباز در حال برهنه کردن یک زن معترض و خشونت به او، هزاران تن از زنان در روز سه شنبه راه‌پیمایی‌ای از میدان “التحریر” قاهره تا حوالی سندیکای مطبوعات با شعار ” زنان مصری خط قرمز هستند” و ” مرگ بر حکومت نظامی” برگزار کردند.
پس از تماس‌ها و هماهنگی‌های برقرار شده از طریق فیس بوک جهت برگزاری تظاهراتی از سوی زنان در جهت محکوم کردن این تصاویر – که در حال حاضر در حال گردش در رسانه‌های آن‌لاین و روزنامه‌ها است – از زن جوانی که توسط نیروهای نظاهمی برهنه شده و مورد آزار و اذیت و ضرب و شتم قرار گرفته است، زنان، با سنین و پیش زمینه‌های متفاوت در مجتمع اداری “موگاما” در میدان “التحریر” همراه و همگام شدند و به هم پیوستند.
برخی از این راه‌پیمایان عینک و روسری به تن داشته و برخی نداشتند. تعدادی از آن‌ها همچنان نقاب یا حجاب کامل اسلامی را به تن داشتند. بعضی از زنان قطبی- مسیحی شرکت کننده در تظاهرات نیز تصاویری از فعال قطبی کشته شده،”مینا دانیال”، که در طی حمله به تظاهر کنندگان قطبی و توسط نیروهای نظامی در ماه اکتبر به ضرب گلوله کشته شد، را در دست داشتند. باقی راه‌پیمایان پرچم مصر با شمایل صلیب و هلال را حمل می‌کردند.
زنان مسن نیز در بین راه‌پیمایان دیده می‌شدند، علی‌رغم ضعف جسمانی و رنج آشکار از بروز وقایع اخیر شجاعانه در راه‌پیمایی طولانی از میدان التحریر تا سندیکای مطبوعات شرکت کردند. بسیاری از مادران با دختران خود در این تظاهرات حاضر شدند.
“نوها- الخولی”، یکی از معترضان که با دخترش آمده بود گفت: ” من آمده‌ام برای این که مخالف خشونت علیه زنان هستم، برای این که مخالف خشونت علیه تمام مصریان هستم”. “سمیه احمد”، یکی از معترضان شرکت کننده وعضو ۱۷ ساله‌ی کمپین ” نه به محاکمات نظامی” گفت: “زنان از زمان درگیری مربوط به “محمد محمود” در ماه گذشته مورد هدف قرار داده شده اند، از زمانی که مردان به صورت برنامه ریزی شده و سیستماتیک به آزار فعالان زن می‌پردازند. در جریان آخرین تحصن، زنان اولین گروهی بودند که مورد هدف ارتش قرار گرفتند، این حملات اتفاقی و تصادفی نیست”.
اگرچه سمیه احمد معتقد است که راه‌پیمایی روز سه‌شنبه در اصل بیشتر ماهیت بشردوستانه داشته است تا سیاسی – با وجود این مسئله که بیشتر زنان به سادگی برای ثبت اعتراض خود به خشونت آمده بودند – بسیاری از شعارهای شنیده شده در این مراسم عمیقا سیاسی ارزیابی شده اند. بسیاری از آن‌ها حکومت نظامی را محکوم کردند، و بسیاری دیگر خواستار تحویل سریع قدرت اجرایی به یک قدرت مدنی مبتنی بر انتخابات شدند. آن‌ها شعار می‌دادند: ” نترسید، با صدای بلند بگویید، این شورا باید برود”، به همراه ” ما دولت‌ای مدنی می‌خواهیم، مرگ بر حکومت نظامی”.
معترضان هم‌چنین به شباهت‌های بین شورای نظامی حاکم بر مصر با رژیم سابق سرنگون شده‌ی “حسنی مبارک” اشاره می کردند. برخی شعار می‌دادند: ” شورا ارتش را به پلیس تغییر داده است”.
در سال ۲۰۰۵، چندین زن معترض نیز در تلاش برای ارعاب زنان در جهت دور کردن آن‌ها از مشارکت سیاسی، به شکلی مشابه توسط اراذل و اوباش وابسته به پلیس برهنه شده و مورد آزار و اذیت و ضرب و شتم قرار گرفته اند.
زنان در تظاهرات روز سه‌شنبه پرچم‌ها و پلاکاردهایی را با خود حمل می‌کردند که نمایان‌گر چهره‌ی یک زن و بازوی یک سرباز بود، با این پیام که: “دست تو باید قطع شود”.
در حالی که زنان معترض در حال راه‌پیمایی از میدان التحریر به سمت خیابان “حرب” در مرکز شهر قاهره بودند، ده‌ها نفر از انسان‌های خیرخواه و بشردوست از بالکن‌های اطراف به عنوان همبستگی دست تکان می‌دادند. معترضین کسانی را که از خانه‌ها و دفاترشان مشغول تماشا بودند را دعوت به پایین آمدن و ملحق شدن به تجمع‌شان کردند.
رهگذران متعددی در همین میان برای نشان دادن همبستگی و ابراز همدردی با دلیل این راه‌پیمایی اعتراض‌آمیز متوقف شدند. تعدادی از مردان مشتاق به همکاری و کمک، به شکل یک سپر انسانی در برابر هرگونه حمله‌ی احتمالی محیط اطراف زنان را احاطه کردند. تعداد تظاهر کنندگان به تدریج و تا رسیدن به محل سندیکای مطبوعات افزایش یافت، در حالی که هم‌زمان در آن مکان تظاهرات دیگری توسط نمایندگان مجلس و در اعتراض به خشونت‌های نظامی در حال برگزاری بود.
زنان معترض زمانی به محل سندیکا رسیدند که تعدادشان از ۱۰۰۰۰ نفر تجاوز کرده بود و پس از آن، در نهایت راه بازگشت به میدان التحریر را در پیش گرفتند.
منبع: تغییر برای برابری
Tags: تظاهرات, خشونت علیه زنان, مصر